Fa mig any va ser el “capo” de la família el primer en canviar de dígit 4 pel 5… i avui li toca a la meva mare. La veritat és que tota manera de felicitar-la em sembla poca, perquè aguantar a 4 homes com nosaltres sota el mateix sostre té molt mèrit… i més encara sabent com som. Si les santes existeixen, sense cap mena de dubte, ella n’és una.
No em posaré “ñoño” perquè no va amb la meva manera de ser… però segur que escoltar aquesta cançó et portarà bons records. Per molts anys!
Por mi parte tambien felicitarte. No solo deseo que cumplas muchos más, sino que lo hagas en compañía de los tuyos, de tu marido y de los “crios”. Me consta lo que te quieren (esto colgado en la red es una demostración de ello), y me consta lo que te han hecho “rabiar” (el niño grande sentado a tu lado también). Por eso te envio desde aquí, un abrazo cariñoso y una felicitación de todo corazón.
Feliz cumpleaños ¡¡¡¡
Sí que le hacemos rabiar sí, pero en el fondo le gusta la marcha eh, ¡que siempre le ha ido la juerga! jejejeje
Ale, a disfrutar dels 50! I cap amunt!
Felicitats!!
Moltes gracies!!! Peró m’has fet plorar i tot, be unas llagrimas, ja saps la mùsica que m’agrada eh…No es par tan , que no soc cap santa, i tots tenim els nostres defectes…
Miquel : MUCHAS GRACIAS!! Y espero que tu lo puedas ver , como me hacen rabiar estos cuatro hombres que tengo, o como yo les llamo mis ” guardaespaldas”
Dani : si que me va la marcha ya lo sabes, que si me voy a la curva disfruto como uno de vosotros, entre otras cosas..
Me deixat el nom a dalt, com no estic gaire acostumada a escriure.
FELICITATS!!!!! =)
Felicitats mama!!! I que en cumpleixis moltíssims més!!! (I que ens puguis seguir aguantant molts més anys!!!)
Nos gustan los pasteles ¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡ (Anónimo .pssss ¡¡ )
felicidades rosa,seguro que uno de tus mejores regalos te lo dara nuestro espanyol,saludos
Una santa, no te quepa la menor duda Xavi, que al igual que las meigas, existir existen.
Muchas felicidades Rosa, y ya nos contarás algún día que le echabas en el cola-cao a tus hijos de pequeños para que hayan salido tan grandes y tan espabilados, que me da a mí que algún día vas a salir en los papeles de la operación Galgo.
Seguro que saldremos salpicados en la operación Galgo… viendo nuestra ascendencia, cuyas alturas eran más bien normalitas, no sería de extrañar que de pequeños nos doparan. O eso, o que por las noches nos estiraban mientras dormíamos :P